A kanë asistentë personalë? Sa kujdeset shteti për nxënësit me nevoja të veçanta?
Shteti ende nuk ka zgjidhje se çfarë do të matë, pengesën apo mënyrat se si të arrihet funksionaliteti maksimal te fëmijët me nevoja të veçanta, tha Ida Manton, nëna e Lucisë, 10 vjeçare, fëmijë me sindromin Down. Kur bëhet fjalë për asistentët personalë, ajo tregoi se çfarë duhet të arrijnë dhe çfarë metodologjie të zbatojnë gjatë punës. Bisedohet se sa do të jetë numri i tyre.
“Është fakt se ngecin pas moshatarëve së tyre, por për të caktuar se çfarë ndihme i duhet secilit fëmijë dhe si t’i nxisni tek ai mënyrat më efikase për progres të bashkëpunimit, për çdo fëmijë duhet të punojë ekip profesional, gjë që për fat të keq te ne ende është në pikëpyetje”, tha Ida Manton.
Me reformat e reja që janë bërë në bashkëpunim me Ministrinë për Punë dhe Politikë Sociale, Ministrinë e Shëndetësisë dhe Ministrinë e Arsimit, bëhet klasifikim ndërkombëtar të pengesave, tha ministrja Jovana Trençevska. Deri më tani u hapën 5 qendra në shtet, ndërsa në fazë përfundimtare është hapja e dy të tjerave në dy qytete që personat e angazhuar për zbatimin e klasifikimit të pengesave t’u jenë në dispozicion personave me nevoja të veçanta.
“Do të thotë tejkalimi i trajtimit të fëmijëve me nevoja të veçanta, personave me nevoja të veçanta nga aspekti shëndetësor dhe orientimi drejt qasjes së re që do të thotë detektim të karakteristikave të forta të personit me nevoja të veçanta, që i njëjti të jetë anëtar aktiv i shoqërisë sonë përkatësisht të jenë i përfshirë në mënyrë të suksesshme në jetën shoqërore”, tha Jovana Trençevska, ministre për Punë dhe Politikë Sociale.
Ju jeni shkollë private, për ju nuk ka shërbime, i kanë thënë nënës së Lucisë.
“Në Maqedoni, për shkak se ishim në shkollë ndërkombëtare, e jo në shkollë shtetërore, na u bë e qartë se jemi në margjinat e sistemit. Fatkeqësisht institucionet nuk ofrojnë përkrahje për fëmijët e shkollave të këtilla”, tha Manton.
“Ministrja Trençevska e thotë të kundërtën, se institucionet veprojnë në të njëjtën mënyrë për të gjithë fëmijë me nevoja të posaçme. Duke filluar nga terminologjia, kemi shumë punë për të arritur deri te korniza mesatare e civilizimit”, tha Manton.
“Që nga momenti kur e formuam Qendrën për sindromin Daun, nuk mund të them me zë të lartë se në një shtet nuk është e pranueshme të ekzistojnë njerëz që do t’i zgjidhin defektet e dikujt. Unë nuk mendoj se njerëzit me sindromin Daun kanë defekt. Ne si shoqëri duhet të kuptojmë se ata njerëz kanë nevoja të tyre specifike. Por nuk mund të thoni se kanë defekte dhe se ka defektologë që punojnë për përmirësimin e gjendjes së tyre”, shtoi Manton.
Gjatë zhvillimit të Lucisë prindërit vetë i kanë paguar edukatorët, vetë kanë kërkuar shkollë private ku do të shkojë në balet, gjimnastikë. Ida pyet veten se çfarë do të bëhet me ato familje që nuk mund t’ua mundësojnë këtë fëmijëve të tyre? Qendra për Sindromin Down ua mundëson këtë. Megjithatë, problemi është sistematik dhe këtë duhet ta zgjidhin institucionet, tha ajo, sepse ata paguhen për zgjidhjen e problemeve të këtilla. Tashmë një muaj familja Manton jeton në Pragë, ambient i ri dhe sfida të reja për Lucinë. Ajo shkon në shkollë ku fokusi nuk është në matjen e pengesave, por në mësimin interaktiv, raporton TV21/21Media
|m1\-w|m3ga|m5