Balada e dashurisë së vonë

Poezi e shkruar nga Dulce Maria Loynaz
Dashuri që vjen aq vonë,
më sill të paktën prehje:
ti dashuri e vonuar, nga ç’udhë
endacake vjen tek vetmia ime?
Dashuri që më ke kërkuar pa të kërkuar,
nuk di kush vlen më shumë:
fjala që do të më thuash
apo ajo që unë s’e them dot…
Dashuri… Nuk ke ftohtë ti ? Jam Hëna:
Kam vdekjen e bardhë dhe të vërtetën
e largët… Mos m’i jep trëndafilat e tu të freskët;
jam shumë e ngrysur për trëndafila. Më jep detin…
Dashuri që vjen aq vonë, ti s’më ke parë
dje kur këndoja në fushën me grurë…
Dashuri e heshtjes dhe lodhjes sime
Të paktën sot, mos më bëj të qaj.