E kaluara raciste e Amerikës paraqitet në filmin horror “Master”

“Master”, një film i ri horror nga Mariama Diallo me tema të racës dhe drejtësisë sociale në thelbin e tij, është më i frikshëm kur nuk kemi të bëjmë me të mbinatyrshmen, por me të vërtetën, realen dëshpëruese, si në poshtërimet që tre gra zezake përballen duke u përpjekur të përshtaten në një institucion akademik të bardhë.
Diallo, e cila dëshmon një talent për të parë me këtë film debutues bindës dhe të tepruar, ka thënë se “Master”, me një treshe performancash të mrekullueshme nga Regina Hall, Zoe Renee dhe Amber Grey, rrjedh pjesërisht nga përvojat e saj si studente me ngjyrë në Yale.
Titulli i referohet drejtuesve të kolegjeve rezidenciale në Yale, të quajtur “master” derisa shkolla më në fund e hoqi termin në vitin 2016. Diallo e kuptoi vetëm pak vite pasi u diplomua se sa e çuditshme ishte që ajo thirri një të bardhë ” mjeshtër”.
Por në filmin e saj, është një grua me ngjyrë, anëtare e fakultetit Gail Bishop, e cila ka arritur nderin “mjeshtri” i parë me ngjyrë në Kolegjin Ancaster, një shkollë elitare në Salem, Massachusetts, natyrisht shtëpia e gjyqeve historike të shtrigave.
Gail është një numër i vogël profesorëve me ngjyrë dhe ka vetëm tetë studentë me ngjyrë. Njëra është Jasmine, një studente e re (Renee, tërheqëse dhe e zhytur në mendime) që duket e sigurt dhe entuziaste dhe e gatshme për të marrë jetën në Ancaster.
Në ditën e parë, Jasmine mëson nga një komitet (i bardhë) i pritjes së studentëve se ajo është caktuar në “dhomë”. Është dhoma që besohet të jetë e përhumbur. Në vitet ’60, studentja e parë me ngjyrë në Ancaster mori një fund tragjik në atë dhomë. Gjithashtu, ka një lidhje të keqe me gjyqet e shtrigave në Salem, dhe legjenda thotë se një grua e ekzekutuar për magji ende ndjek vendin.
Por fantazmat ekzistojnë vetëm në një nivel të “Master”, pavarësisht nga kategorizimi i tij si një film horror. Niveli tjetër është mikroagresioni i përditshëm i të qenit student i zi në mjedisin zambak të bardhë.
Jasemini nuk është i mirëpritur nga kolegët studentë. Shoqja e saj e bardhë e dhomës, Amelia, vesh një xhup “Hamptons” dhe e mbush dhomën me miqtë e saj, të cilët duket se e konsiderojnë Jasmine si një kuriozitet në rastin më të mirë (ata e quajnë Beyonce).
Në një festë në kampus, fëmijët e bardhë hyjnë ndërsa Jasmine ndalohet nga gënjeshtari i kolegjit. Sapo hyn brenda, ajo fillon të kërcejë me të tjerët, duke e shijuar derisa e kupton se ata po këndojnë të lumtur një këngë hip-hop të mbushur me epitete racore.
Ndërkohë, Gail po lufton betejën e saj, duke hequr pluhurin dhe papastërtitë nga shtëpia e vjetër e mykur që ajo është aq krenare për të zënë, duke zbuluar dyert që hapen dhe mbyllen vetë dhe tufa të neveritshme larvash që shfaqen në vendet më të këqija. Në kampus ajo i nënshtrohet një përbuzjeje delikate nga anëtarët e tjerë të fakultetit. Njëri e përshkruan atë si Barack Obama.
Ajo vjen në krye në një takim mandati, ku Gail thirret për të gjykuar mandatin e Liv Beckman (një notë e përsosur Amber Grey), një mike dhe mësuese tjetër e zezë me një histori të ndërlikuar familjare dhe një mënyrë të diskutueshme të mësimdhënies.
Gjërat e ndërlikuara janë se një nga studentët e Livit ka bërë një apel për një notë të dështuar në një letër për “Letra e kuqe”; Liv këmbëngul që të zbatohet një analizë kritike e racës. Studenti thotë se libri nuk ka të bëjë me racën dhe po studentja është Jasmine.
Një pamje tronditëse shfaqet një ditë ku jeton Jasmine, me mesazhin që ajo duhet të largohet. Megjithatë, Jasmine qëndron madje vendos të qëndrojë në një kampus të izoluar gjatë pushimit të Falënderimeve dhe gjërat bëhen edhe më keq.
Është dy të tretat e rrugës për në film që Jasmine takon një student tjetër me ngjyrë dhe i tregohet për një grup të afinitetit të zi. Se si mund të ishin dashur tre muaj që kjo të ndodhte është një nga rrudhat më të çuditshme të një komploti që duket se po mbipopullohet vonë në film.
“Mjeshtri” në fund pëson fatin e shumë filmave premtues me shumë ide të mira dhe me kohë të pamjaftueshme për t’i zhvilluar ato, një ulje do të kishte përmirësuar pjesën e fundit të filmit. Siç i thotë Gail një personazhi të ri që shfaqet vonë në film ”kjo është shumë.”
Por linja më prekëse vjen thellë në film kur një personazh përpiqet të përmbledhë atë që po ndodh. Nuk janë fantazma, thotë ky person. Është Amerika.
Në përrallën bindëse të Diallo-s, rezulton se fantazmat më të frikshme nuk janë ato që përplasen gjatë natës. Janë ata që ndjekin historinë e një kombi.
“Master”, një version i Amazon Studios, është vlerësuar lartë nga Shoqata e Filmit të Amerikës./21Media